Sitodruk

Drukowanie sitowe to jedna z metod druku. Technologia ta czerpie z tak zwanego malowania szablonowego, znanego już w czasach starożytnych w Chinach oraz Japonii. Za twórców sitodruku uznaje się dwóch Japończyków – Yuzensai Miyasaki i Zisukeo Hirose, który to w XIX w. odkrył wzornik określany „katagami”.

Wykrojony z papieru wzorek nanoszony był na naciągniętą na drewnianej ramie siatkę z włosów ludzkich lub zwierzęcych. Wzornik tenże stał się pierwowzorem dziś używanych form do sitodruku.

Współczesna maszyna do sitodruku to prostokątna rama, najczęściej aluminiowa z naciągniętą na niej siateczką (ongiś z jedwabnych nici, współcześnie z poliestru, nylonu ewentualnie z metalu). Szczegółowe informacje znajdują się na maszyna do sitodruku na stronie Formę tworzy utwardzona warstewką światłoczuła, nie przepuszczająca farbki, stanowiąca negatywowy obrazek drukowanego wzorku. Formą drukową będą nie zakryte oczka siateczki, przepuszczające farbę. W czasie drukowania w maszynie płaskiej względnie rotacyjnej, mazista farba drukowa zostaje rozprowadzana po całej nawierzchni siateczki i przemieszczającym się po niej raklem jest przenoszona przez wolne oczka siatki bezpośrednio na podłoże. Drukowanie (więcej na tej stronie) sitowe jest wykorzystywane do druku jedno a także różnokolorowego, także wielkoformatowego, na papierze lub foliach.

Drukowanie sitowe jest techniką drukowania, w jakiej farba zostaje naniesiona na ramę, na której zostaje rozciągnięta forma drukowa w postaci siateczki, szablonu bądź materiału. Rakiel przejeżdża wzdłuż ramy, przesuwając farbkę. Farba przedostaje się z oczek na bazę w rezultacie odłączenia od niego siatki.

Stosowane są dwa sposoby drukowania sitowego. Konstrukcja z sitem może znajdować się w małej odległości od podłoża ( sitodruk bezkontaktowy) bądź może przywierać do niego całą swoją nawierzchnią (tzw. drukowanie sitowe kontaktowe). W pierwszym podejściu rakiel ugina siatkę, która przywiera do podłoża i w ów sposób przenosi farbę, zaś w drugiej metodzie siatka jest mocno napięta, w taki sposób iż przyłożona do bazy drukuje pełną powierzchnię.

Do sitodruku należy stosować farbki o takiej lepkości, żeby nie przepływały bez udziału rakla, ale też nie pozostawały w oczkach siatki. Farbka powinna więc być mazista i mieć niedużą lepkość. Musimy podkreślić, że gęstość farb może być odmienna na podłożu.